بازتاب/غلامرضا محمدمرادی: جمعی از اهالی ساکن در روستاهای حوزه حاج بختیار از توابع شهرستان چوار با ارسال پیامی انتقادی به این رسانه، از اوضاع نابسامان و کیفیت بسیار پایین آب گوگردی انتقالی به این روستاها و بی‌توجهی و بی‌خیالی متولیان امر، به شدت گلایه کرده‌اند و می‌گویند:
ما اهالی روستاهای شهرستان چوار(به‌ویژه حوزه حاج بختیار) از وعده‌های توخالی مسئولان خسته شده‌ایم. سال‌ها پیش وعده داده شد که با هزینه‌های سنگین، آب سالم و تصفیه‌شده از منطقه«تنگ حمام» به روستاهایمان منتقل خواهد شد. قرار بود این آب، آبی باشد که نه بوی گوگرد بدهد، نه طعم فلزات سنگین را در دهان‌مان بگذارد و نه باعث بیماری‌های گوارشی شود اما حالا آنچه به خانه‌های ما رسیده است، چیزی جز گنداب و بوی تند گوگرد نیست.
حتی احشام هم نمی‌نوشند
هر بار که شیر آب را باز می‌کنیم، نخستین چیزی که به مشام‌مان می‌رسد، بوی شدید گوگرد است که نفس‌مان را بند می‌آورد. این آب نه تنها برای مصرف انسان‌ها مناسب نیست بلکه حتی احشام نیز از نوشیدن آن امتناع می‌کنند. گوسفندان به محض استشمام بوی این آب، از آن دور می‌شوند و به دنبال آب سالم می‌گردند. آیا این به معنای وجود مخاطرات گوناگون برای سلامت ما و حیوانات نیست.!؟
ما از مسئولان آب و فاضلاب و دانشگاه علوم پزشکی می‌خواهیم که پاسخ دهند: آیا خودشان حاضرند جرعه‌ای از همین آب را بنوشند.!؟ آیا اگر این آب برای مردم مناسب نیست، برای خودشان قابل شُرب است.!؟ آیا کسی جرأت دارد این آب را به جای آب سالم بنوشد.!؟ چرا مردم این روستاها باید این‌گونه رنج بکشند.!؟
مسئولان کجا هستند.!؟
وزارت بهداشت و دانشگاه علوم پزشکی که مسئول نظارت بر سلامت عمومی مردم است باید با قید فوریت به این مشکل ورود نماید و کیفیت آب را بررسی کند. اگر این آب به‌طور علمی و بهداشتی مشکل ندارد، پس چرا حتی احشام، از نوشیدن آن می‌ترسند.!؟ آیا وزارت بهداشت و مسئولان آب و فاضلاب نمی‌بینند که این وضعیت دیگر غیرقابل تحمل است.!؟
اگر مسئولان مربوطه خودشان نمی‌توانند این معضل را به سرعت حل و فصل کنند، چرا از ظرفیت خیرینی همچون حاج آقای ابراهیمی، برای تصفیه و تأمین آب شرب سالم و بهداشتی مورد نیاز این روستاها استفاده نمی‌شود.!؟
ما تنها یک درخواست داریم و آن هم آب سالم، بی‌بو و قابل شرب، درست مثل وعده‌هایی که برای سایر مناطق داده شد و عملی هم شده است. چرا در قرن ۲۱ ما باید آب ناسالم بنوشیم.!؟ آیا حق ما نیست که آب شرب سالم داشته باشیم.!؟ ما دیگر نمی‌خواهیم فقط وعده دروغ بشنویم، می‌خواهیم عمل ببینیم.
با قید فوریت ورود و اقدام کنید
مسئولان پرکار، پرزحمت، دلسوز و مردمدار؛ لطفاً به‌جای حرف‌ها و وعده‌های تکراری، بدون فوت وقت اقدام کنید و اگر برای سلامت مردم احترام قائلید، یک‌بار هم که شده به مردم این روستاها نشان دهید که دغدغه و مطالبات‌شان را درک می کنید و برای شما اهمیت دارند.
انتظار می‌رود که مسئولان و خیرین استانی و کشوری، به سرعت به این موضوع مهم و حیاتی ورود کنند تا اهالی مظلوم و محروم این روستاها بیش از این در رنج و زجر و عذاب نباشند.
نگارنده: غلامرضا محمدمرادی
