تحلیل و بررسی حقوقی و بین المللی حمله رژیم منحوس صهیون به جمهوری اسلامی ایران؛
ایران بر اساس ماده ۵۱ منشور ملل متحد حق دفاع مشروع دارد
تاریخ انتشار:
۱۴۰۴/۰۳/۲۷در ساعت: ۱۶:۱۴:۱۹
بازتاب ایلام/دکتر امیرحسین آذرمنش- کارشناس حقوق: حمله نظامی مستقیم رژیم صهیونیستی به خاک ایران، مصداق روشن "حمله مسلحانه" تحت ماده ۵۱ منشور ملل متحد است و به ایران حق مسلم دفاع مشروع فردی و جمعی می‌دهد، مشروط بر رعایت اصول ضرورت، تناسب و تمایز و گزارش به شورای امنیت.
حمله هوایی رژیم متخاصم به خاک ایران در بامداد جمعه مورخه(۱۴۰۴/۰۳/۲۳) و هدف قرار دادن مناطق مسکونی و شخصیت‌ها و فرماندهان برتر نظامی و علمی و شماری از مردم بی‌گناه؛ نقض آشکار قواعد بنیادین حقوق بین‌الملل و منشور ملل متحد است.
این تحلیل حقوقی و بین‌المللی در سه محور اصلی مورد بررسی قرار می‌گیرد:
الف) نقض قواعد آمره بین‌المللی توسط رژیم حیوان صفت اسرائیل
ب) مبانی محکومیت بین‌المللی و حقوقی این اقدام تجاوزکارانه
ج) حق دفاع مشروع نظام جمهوری اسلامی ایران تحت ماده ۵۱ منشور سازمان ملل متحد.
الف) نقض قواعد آمره حقوق بین‌الملل توسط رژیم صهیونیستی
۱- نقض حاکمیت و تمامیت ارضی ایران(ماده ۲ بند ۴ منشور سازمان ملل متحد):
حمله مسلحانه به خاک یک کشور عضو سازمان ملل متحد، بدون مجوز شورای امنیت یا استناد به دفاع مشروع معتبر، تجاوز آشکار محسوب می‌شود.
ماده ۲ بند ۴ منشور سازمان ملل متحد صراحتاً کشورها را از تهدید یا استفاده از زور و جنگ علیه تمامیت ارضی یا استقلال سیاسی و حاکمیتی هر کشوری منع می‌کند.
۲- نقض ممنوعیت کشورها با توسل به زور (Jus ad Bellum):
حقوق بین‌الملل و منشور سازمان ملل تنها دو استثنا برای استفاده از زور مجاز می‌داند: دفاع مشروع(ماده ۵۱ منشور ) و اقدام جمعی تحت فصل هفتم توسط شورای امنیت.
حمله اسرائیل فاقد مجوز شورای امنیت بود. ادعای دفاع مشروع آن توسط رژیم صهیونیستی نیز در این مورد نامشروع است، زیرا ایران حمله مستقیم و مسلحانه‌ای از خاک خود علیه رژیم منحوس صهیون انجام نداده بود که چنین پاسخی تجاوزکارانه را توجیه کند. قطعنامه ۲۶۲۵ مجمع عمومی سازمان ملل متحد(اصل منع توسل به زور)نیز دلالت بر این موضوع دارد.
۳- نقض قوانین بشردوستانه بین‌المللی (حقوق مخاصمات مسلحانه - Jus in Bello):
هدف قرار دادن مناطق مسکونی و به خاک و خون کشیدن زنان و کودکان بی سرپرست به طور کلی و غیرنظامیان به طور خاص در محل سکونت خود و در کنار خانواده خود و دانشمندان ما، نقض فاحش و آشکار اصل تمایز (Distinction) است که طرفین مخاصمه را ملزم می‌کند بین اهداف نظامی و غیرنظامی تفکیک قائل شوند.
ترور شخصیت‌های نظامی در یک حمله هدفمند و شبانه و در منطقه غیرنظامی همراه باخانواده، اگر خارج از صحنه نبرد فعال (Hostilities) می‌تواند مصداق حملات تروریستی یا عملیات قتل‌های فراقضایی (Extrajudicial Killings) باشد که تحت قوانین بشردوستانه و اصول بنیادی حقوق بشر بین‌المللی ممنوع است. پروتکل الحاقی اول سال ۱۹۷۷ به کنوانسیون‌های ژنو ۱۹۴۹ و مواد ۴۸، ۵۱ و ۵۲) کنوانسیون‌های چهارگانه ژنو (۱۹۴۹)؛ قواعد عرفی حقوق بشردوستانه به صورت کامل بر این موضوع صحت گذاشته است.
۴- نقض حقوق حاکمیت هوایی:
پرواز بدون مجوز هواپیماهای نظامی رژیم منحوس صهیون در حریم هوایی کشور عزیزمان، نقض آشکار حاکمیت ملی و قوانین بین‌المللی هواپیمایی کشوری است این موضوع در کنوانسیون شیکاگو سال ۱۹۴۴ در مورد هوانوردی کشوری بین‌المللی مورد تأکید و تایید کشورها قرار گرفته است.
ب) مبانی محکومیت بین‌المللی و حقوقی اقدام رژیم صهیونیستی
۱- تجاوز آشکار:
این حمله مصداق بارز تعریف "تجاوز" در قطعنامه ۳۳۱۴ مجمع عمومی(۱۹۷۴) است: استفاده از نیروهای مسلح یک کشور علیه حاکمیت، تمامیت ارضی، یا استقلال سیاسی کشور دیگر.
۲- نقض قواعد آمره(Jus Cogens):
ممنوعیت توسل به زور(مگر در دفاع مشروع یا با مجوز شورای امنیت) و ممنوعیت جنایت تجاوز، از قواعد آمره حقوق بین‌الملل هستند که نقض آن‌ها برای تمام جامعه بین‌المللی غیرقابل پذیرش است.
۳- مسئولیت کیفری و مدنی بین‌المللی دولت منحوس صهیون:
بر اساس حقوق بین‌الملل عرفی(مواد پیشنویس مسئولیت دولت‌ها)، اسرائیل به دلیل ارتکاب عمل متخلفانه بین‌المللی(تجاوز) مسئول است. این مسئولیت مستلزم جبران خسارت(غرامت) و پایان دادن به عمل متخلفانه است.
۴- محکومیت توسط نهادهای و سازمانها بین‌المللی:
مجمع عمومی سازمان ملل متحد می‌تواند و در واقع بهترست گفته شود"باید" با تصویب قطعنامه‌ای، این حمله را به عنوان"تجاوز" محکوم کند و خواستار اقدام شورای امنیت شود.
شورای امنیت سازمان ملل متحد، بر اساس فصل هفتم منشور، باید این اقدام را تهدیدی علیه صلح و امنیت بین‌المللی تشخیص دهد و اقدامات تنبیهی(تحریم، اقدامات قهری) علیه رژیم متخاصم اتخاذ کند.
دیوان بین‌المللی دادگستری(ICJ) می‌تواند با درخواست ایران یا مجمع عمومی(نظر مشورتی)، اقدام اسرائیل را غیرقانونی اعلام کند.
دیوان بین‌المللی کیفری(ICC) در صورت احراز صلاحیت، می‌تواند بررسی کند که آیا این حمله شامل جنایات جنگی(مثل حمله عمدی به غیرنظامیان یا اهداف غیرنظامی) بوده است یا خیر و چنانچه آنرا جنایت و تجاورز تشخیص دهد باید عوامل آن در دادگاه‌های بین‌المللی محاکمه و بازخواست شوند.
ج) حق دفاع مشروع ایران بر اساس ماده ۵۱ منشور ملل متحد
۱- شرایط اعمال دفاع مشروع:
ماده ۵۱ منشور حق دفاع مشروع فردی یا جمعی را در برابر "حمله مسلحانه" (Armed Attack) به رسمیت می‌شناسد.
حمله دد منشانه رژیم منحوس صهیون به خاک ایران، مصداق بارز یک"حمله مسلحانه" است. این حمله مستقیم، قابل انتساب به رژیم صهیونیستی و دارای مقیاس و شدت کافی(هدف قرار دادن خاک و افراد در داخل کشور) است.
۲- مبانی حق دفاع مشروع ایران:
-وجود حمله مسلحانه:
حمله رژیم صهیونیستی شرط اصلی را محقق کرده است.
- فوریت و ضرورت:
پاسخ ایران باید برای دفع حمله ضروری و دفاع محسوب می باشد.
- تناسب:
هر پاسخ نظامی ایران باید با شدت و گستره حمله اولیه رژیم متخاصم متناسب باشد. هدف باید دفع حمله و جلوگیری از حملات بعدی باشد.
- تکلیف گزارش به شورای امنیت:
ایران موظف است هر اقدامی را که در اعمال حق دفاع مشروع انجام می‌دهد، فوراً به شورای امنیت گزارش دهد. این اقدامات نباید به اختیارات شورای امنیت در حفظ صلح لطمه بزند.
۳- شکل‌های مجاز دفاع مشروع:
حق دفاع مشروع محدود به پاسخ نظامی مستقیم نیست، اما پاسخ نظامی رایج‌ترین شکل آن است.
ایران می‌تواند اقدامات متقابل نظامی مستقیم علیه اهداف نظامی مشروع اسرائیل(در خاک صهیون یا مناطق اشغالی) انجام دهد.
این اقدامات باید اصل تمایز(عدم حمله به غیرنظامیان و اهداف غیرنظامی) و اصل تناسب در حقوق بشردوستانه(محدود بودن خسارات جانبی غیرنظامی) را رعایت کنند تا خود به نقض حقوق بین‌الملل تبدیل نشوند البته جمهوری اسلامی ایران در حملات خود با رعایت این اصل، صرفاً اهداف نظامی و از پیش تعیین شده و اصل تمایز را به خوبی اعمال نموده است.
ایران همچنین می‌تواند از حق دفاع مشروع جمعی استفاده کند و از متحدین خود درخواست کمک نظامی کند.
ایران باید با بهره‌گیری از تمامی مکانیسم‌های حقوقی بین‌المللی(شورای امنیت، مجمع عمومی، دیوان بین‌المللی دادگستری، دیوان بین‌المللی کیفری) اقدام ددمنشانه را پیگیری و محکوم کند و همزمان، حق دفاع مشروع خویش را با رعایت دقیق قوانین بین‌المللی و به منظور دفع تجاوز و بازدارندگی، اعمال نماید.
نگارنده: دکتر امیرحسین آذرمنش
سازمان ملل!!!!!
سازمان حامیان اسرائیل است ملت‌ها همه فراموش شده اند!!!