بازتاب ایلام/نگاه ورزشی یک گردشکر: چند روز پیش در حال گذر از روستای زیبای بهارستان از توابع شهرستان چوار بودم، تصویر زیبای علاقمندان به ورزش در روستا، توجه‌ام را جلب کرد.
چندین جوان و نوجوان و بزرگسال در حال بازی فوتبال آنهم با جدیت، در زمین فوتبالی که گویا خودشان ساخته بودند، دروازه هایش هر چند بدون تور ولی ابعادش به‌نظر استاندارد بود.
با هر گلی که به ثمر می رسید کوچکترین ورزشکار چند دقیقه‌ای بدنبال توپی می رفت که خیلی کیفیت نداشت.
نکته جالب توجه اختلاف سنی کوچکترین بازیکن با بزرگترین آنها بود که به بیش از نیم قرن به‌نظر می رسید، شایدم پدربزرگی در تقابل با نوه اش برای گل زدن بود که لذت ورزش را دوچندان می‌کرد.
آری اینجا روستای بهارستان بود؛ روستایی زیبا که رنگ و بوی پاییزی باغ‌هایش کم کم به میزبانی زمستان می رفت، روستایی که در سرمای فصل آذر، زنان و مردان بر بلندی‌ها نشسته و نظاره‌گر بازی دوستانه فرزندانشان بودند.
روستایی پر از استعداد ورزشی که چندین روستای دیگر نیز به فاصله کمتر از یک کیلومتر نزدیک آن بودند.
حتی در این زمین پر از صفا مسابقات بین روستاها نیز بدون شک برگزار می شود. یاد زمین فوتبال زیبای روستای"دیوزناو" منطقه اورامانات استان کردستان افتادم که گردشگران زیادی برای بازدید و برگزاری مسابقات به آنجا می‌روند.
می توان در دل بهارستان نیز شبیه همان طرح ورزشی را اجرا کرد، زمینی که سکوی تماشاچیان به‌صورت طبیعی و زیبا اطراف زمین می باشد و با هزینه بسیار کم، یک مکان زیبا برای برگزاری رویدادهای ورزشی در سطح روستاها احداث کرد.
امیدوارم با دستور استاندار ورزش‌دوست ایلام و پیگیری فرماندار شهرستان چوار، به زودی تصویر زیبای زمین چمن و استقبال ورزشکاران را در این روستا مشاهده کنیم.
نگارنده: مهدی سارایی
